Burada olmadığım saatleri sayan sevgili dostlarım da varmış, ne kadar sevindim. Dağların başında yaşarken bukadar ilgiyi unutmuşum :(
Sabahtan ŞEHİR'e indim, arkadaş ziyareti, arkadaşım abimin eşi yani. Elişleri, mutfak işleri, oradan buradan konuşurken saatler geçmiş. Alacağım bazı şeyler vardı, onları da aldım, bu saatte ancak geldim. Aman, bir yorulmuşum ki, o trafik, sesler beni yoruyor, araba kullanmayı da artık hiç sevmiyorum.
Geldim, annemle birer çay içtik karşılıklı, şimdi günlük işlerimi yapacağım biraz, gece görüşürüz...
insan aynı sakinliğe alışınca trafik çok yoruyor insanı hiç birşey yapılmasa bile allahtan benim oturduğum yerde çok sakin bende kalabalığa gelemiyorum boğuluyor gibi hissederim kendimi hep yorgunluk çayıda içilmiş ohh ne güzel bende kalkayımda mutfağa neler yapacaz bakalım:))
YanıtlaSil