Tetik Parmak.....

Birkaç aydır, ara sıra bahsediyordum, sol elimde bir arıza var, hastaneye gitmeyi hep erteliyorum diye...

Sol baş parmağım tamamen açılmıyor, uç kısmı kıvrılmıyor, ilk zamanlarda şöyle tık diye takılarak açılıyordu, son zamanlarda ise ancak kaza ile bir yere bastırısam açılıyor ve canım çok acıyor.

 Elişi yapmadan duramıyorum ya tv karşısında, solağım da, arada bir sızlıyor da...

Dün şehire indim, malum kış geliyor, dağın başında oturunca bazı şeyleri depolamak gerek, kar yağdı mı benim araba bahçeden çıkamıyor ya:) İnmişken hastaneye de uğramaya karar verdim ve caymamak için randevuyu da aldım elim için.

Muayene, rontgen, ultrason sonucu teşhis kondu "Tetik Parmak".







İlaç yazdı doktor, bir gevşetici hap, bir adale ağrısı giderici hap ve jel. Günde üç kere sıcak suya elimi sokup açma hareketleri yapacağım. İlaçlarla geçmezse ameliyat... Kolay bir ameliyatmış, inşallah ilaçlarla geçer de, ameliyata gerek kalmaz. Çünkü kış geliyor, odun taşıma, soba ya odun atma işleri var, bakalım:)

Hastanede bir yenilik var, rontgen filmi yok artık, direkt bilgisayara çekiliyor,elinize bir cd tutuşturuyorlar, o sizde kalıyor, rontgen sonucu ilgili doktorun bilgisayarına gidiyor. Güzel bir sistem ama bizim geridönüşüm projelerinden artık rontgen filmi ile ilgili olanlar iptal :))

Elimle ilgili işler bitince baktım göz doktorunun odası boş, hemen işlem yaptırıp girdim, yakınlar biraz bulanmaya başlamıştı, ilerlemiş tabii, hatta artık uzak içinde gözlük kullanmam gerekiyormuş, eee ruhumuz çocuk kalsa da vucut kalamıyor, yaşlanıyor:))

 Bazen gözümün etrafında renkli ışıklardan bir çerçeve oluşuyordu, işte göz yorgunluğundanmış o, tv seyrederken tak dedi ama ben tv seyrederken bir yandan elişi yapıyorum, yani gözümde yakın gözlüğüm olacak. Acaba hani şu aynı camda hem uzak hem yakın olanlardan mı yaptırsam diyorum, alışması biraz zor oluyormuş ama, bilemiyorum. Gözlükçüye gittim, çerçeve hakkım var düşüncesiyle, çünkü 2 sene dolmuştu. Amaaa.... Üç seneye çıkarmışlar, camlar 6 ayda bir, çerçeveler 3 yılda bir. Neyseki reçete bir ay geçerliymiş, evde güzel çerçevelerim var. Yakın gözlüğünü yedekli yaptırıyorum, kırılır filan, malum ha dedin mi inemiyorum hemen.

Yolumun üstünde bir sahaf vardı, kitapları görünce dayanamam ki, yanaştım tezgaha hemen, ah ah hepsini almak istiyor içim:) Üç tanesi 10 liraya cep kitapları vardı, birinci el, hani daha önce Alışveriş merkezinden tanesi 3.90'a almıştım, 30 tane:) Listesi yanımdaydı, ben de olmayanlardan üç tane buldum, aldım, kendimi az da olsa tatmin etmiş oldum. Adam haftaya daha gelecek bunlardan dedi ama, bütçede iki ay yeri yok kitapların :(

Sonra yorgancı çarptı gözüme, oradan da elyaf ve tabaka sünger aldım, yaparım birşeyler:)

Ay, yoruldum yürü yürü, hava da çok sıcak, kalabalık, sevmiyorum şehiriiii... Yeter bu kadar, eczaneden ilaçlarımı da aldım, doooğru otoparka, arabaya biner binmez bir sigara yaktım, oooh...

Sonra, alışveriş merkezi, malum fırından ekmek ve çooook şükür kavuştum dağımın huzuruna....Anacım çayı da hazır etmiş, aldıklarımı eve taşıyıp üzerimdekileri attım, bahçede çay keyfi yapınca gitti bütün yorgunluğum...