Herkes Gider Mersin'e, Banu Gider Tersine... :))

Niye mi ?
Şimdi... Önce bebeği dikersiniz, sonra ona göre kıyafet dikersiniz değil mi ?

Benim ki gene Banuca... :))
Yeğenim Ece'nin bodrumdaki oyuncaklarının arasında şirin bir bebek elbisesi geçti elime, ama bebeği yok...

Ben de bu elbiseye göre bir bebek dikeyim dedim :)
Elimdeki şemalardan birini elbiseye göre boyutlandırıp kestim ve dikmeye başladım...

Parçaları birleştirdiğimde elleri büyük göründü gözüme, uçlarından kesip tekrar diktim...
Kadife ipten bir parça örüp ıslatıp ütüyle kuruttuktan sonra sökerek saçlarını yaptım, iki boncuk kondurdum gözlerinin yerine,

ellerini birleştirip hazır aldığım minik bebeği tutuşturdum...

Keçeden patiklerini de dikip giydirdikten sonra size bu pozu verdiii :)

 Ve diyor ki...
"İnsan, ömrünün bir sonraki anının ne olacağını bilemiyor... Mesela ben böyle bir bebiş olacağımı bilmiyordum, mesela beni diken bu hatunun aklının ucundan bile geçmezdi kanser olmak (ve Allahın izniyle kurtulmak), mesela Somadaki yüzlerce kardeş, bilseler girerlermiydi yerin altına... Ama gel gör ki hayat devam ediyor, etmek zorunda, ettirilmek zorunda... Değil mi ki bir sonraki an ne olacağımız belli değil, o halde Rabbimizin bize bağışladığı her anı değerlendirip dolu dolu yaşamalıyız değil mi... Hepinize kucak dolusu yaşam sevgisi..."