Hayat Arkadaşım Kanser...

Aslında hiç bahsetmek istemediğim bir konu, ancak bazı izleyenlerim ısrarla yaşadıklarımı paylaşmamı istediler.
Yazacağım ama detaylara inmeyeceğim, özetle...

5 seneye yakın bir zaman önceydi, o zamanlar dağdaki evde yaşıyorduk ve kanserle tanıştım. sonra birlikte yaşamaya başladık.

İlk zamanlar iyi anlaşıyorduk, erken bir tanışmaydı, hatta birlikte Derince Eğitim Araştırmada bir tatil yaptık,ciğerimin bir köşesini ve o'nu orada bıraktım.



8-9 ay sonrasıydı. Bu arada eski yaşantıma dönmüş, bahçe-bostan işleri, atölye, elişleri devam ediyordu... ki....



Geri döndü, artık gelmez sandığım geri döndü.


İşte o gün bugündür onunla savaş halindeyiz. Ben kovuyorum, gitmek bilmiyor. Çok yordu beni çoook.

Hatta beynime bile girdi de Derince Eğitim Araştırmada gene bir tatil bile yaptık 





ve gene onu bıraktım döndüm... Ama bu arada komalık oldum, olmuşum diyeyim çünkü pek hatırlamıyorum.


Savaşı kim kazanacak...
Bence bu savaşın kazananı da kaybedeni de olmayacak, çünkü her iki taraf ta elinden geleni ardına koymuyor.
Bu zaman zarfında neler yaşadığımı tek tek anlatmak istemiyorum. Çok ama çok zor günlerim de oldu, güzel günlerim de oldu.

Hep doktorumun ilk görüşmemizde dediğini uyguladım, "Bu hastalık için senin yapabileceğin birşey yok, onu bize bırak; sen hayatını bildiğin gibi, istediğin ve yapabildiğin kadar iyi ve kaliteli yaşamaya bak"


Ben de öyle yaptım.yapabildiğimi yaptım, yapamadığımda yattım, uyudum, kalkabildiğimde kalktım, elişlerime dönmeye çalıştım, başardıklarım gerideki sayfalarda var. Dağdan şehre inmiştim ya, apartmana çıkış ve asansör merdivenleri çok olduğundan, bir müddet tekerlekli sandalye kullanmak zorunda kaldığımdan evi değiştirdim. O zamandan beri ancak yürüteçle yürüyebiliyorum. Artık gördüğüm kemoterapilerin, çoğunuzun bilmediği, çocukken geçirdiğim çocuk felci nedeniyle oluşan skolyozum ve yaşım nedeniyle eklem kemiklerimde deformasyonlar var ve vücut tolore edene kadar sabırla katlanacağım.

Neyseki pencere önünde eli işte gözü oynaşta yapmayı başardım,
tek yapabildiğim şimdilik kanaviçe minik panolar. Tabii ki biiir sürü projem var. Ama doktorlarımın dediği gibi...
SABIR... SABIR... SABIR...

Minik panolarımı çerçeveledikten sonra paylaşacağım, satmayı düşünüyorum da :))

Bugünlük bu kadar olsun olur mu, kollarım çok ğrımaya başladı.:(