Leonardo da Vinci;
'Son Aksam Yemeği'
isimli resmini yapmayı düşündüğünde büyük bir güçlükle karşılaştı...
İyi'yi İsa'nın bedeninde,
Kötü'yü de İsa'nın
arkadaşı olan ve son akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren
Yahuda'nın bedeninde tasvir etmek zorundaydı...
Resmi yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak
kullanabileceğ i birilerini aramaya başladı.
Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında,
korodakilerden birinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark etti.
Onu poz vermesi için atölyesine davet etti,
sayısız taslak ve eskiz çizdi.
Aradan 3 yıl geçti. 'Son Akşam Yemeği' neredeyse tamamlanmıştı,
ancak Leonardo da Vinci henüz Yahuda için
kullanacağı modeli bulamamıştı....
Leonardo'nun çalıştığı kilisenin kardinali,
resmi bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı.
Günlerce aradıktan sonra Leonardo;
vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu.
Paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden
geçmiş bir durumda kaldırım kenarına yığılmıştı.
Leonardo; yardımcılarına adamı güçlükle de olsa kiliseye
taşımalarını söyledi.
Cünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı.
Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler.
Zavallı,başına gelenleri anlamamıştı.
Leonardo adamın yüzünde görülen inançsızlığı, günahı,
bencilliği resme geçiriyordu.. .
Leonardo işini bitirdiğinde,
o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuş olan
berduş;
gözlerini açtı ve
bu harika duvar resmini gördü.
Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle
şöyle dedi:
'Ben bu resmi daha önce gördüm...'
'Ne zaman?'
diye sordu Leonardo da Vinci, o da şaşırmıştı..
'Üç yıl önce' dedi adam..
'Eli mde avucumda olanı kaybetmeden önce...
O sıralarda bir koroda şarkı söylüyordum.
Pek çok hayalim vardı. Bir ressam beni İsa'nın yüzü için
modellik yapmak üzere davet etmişti...'
İyi ve Kötü'nün yüzü aynıdır...
Her şey insanın yoluna ne zaman çıktıklarına bağlıdır...
Paulo Coelho
Da Vinci hayranı biri olarak, evimde bir çok kitap, belgesel, filme sahibim ve nasıl olduysa bu hikayeye senelerce rastlamamısım. Çok mutlu oldum paylaşımınız için. Yürekten teşekkürler
YanıtlaSilBende Leonardo hayranlarındanım öyküyü ilgi ile okudum.Teşekkürler Banucum.Sevgiler
YanıtlaSilsevgili banu hikayeyi severek okudum.paylaştığın için tşk.ler.ayrıca keselerde harika.güzel haftalar dilerim.sevgi ve sağlıkla kalın.
YanıtlaSilBu öykü benim mail kutuma gelmişti, güzel bir hayat dersi....
YanıtlaSilSevgili Denise, Esen, Aksungur teşekkürler...
offf süperdi bee şöyle düşününce aynen bende bunları yaşadım. mutluyken başka mutsuzken başka bir insan oluyorum....
YanıtlaSilDoğrusun, insan mutluken başka, mutsuzken başka oluyor, görüntüsü bile... Ama önemli olan yüreğin aynı kalsın:))
YanıtlaSilyüreğimi değiştirmemeye çalışsam da çok zorlanıyorum banu ablam :(
YanıtlaSilçok güzel bir paylaşım ilk defa okuyorum ve çok etkilendim...teşekkürler...
YanıtlaSilbebegimincicileri.blogspot.com